زلزله



   رحيم معيني كرمانشاهي

 

پيرمردي با فضيلت، دوش نالان مي گريست 

                                                                  گريه اي از سوز دل، با هاي هاي ديگري

گفتم اي بالا و پستي ديده، اين زاري ز چيست؟

                                                                  داغ نور ديده ديدي، يا بلاي ديگري؟

گفت اي ناپخته بنشين تا بگويم قصه چيست

                                                                   درد من باشد كنون، از ماجراي ديگري

زلزله، تنها نه ويران كرد چندين قريه را

                                                                  تا بگويم رفته ظلم نارواي ديگري

زلزله، تناه نه رسم و راه چنگيزي گرفت

                                                                  تا شود از نو جهان ماتم سراي ديگري

زلزله، تنها نه مدفون كرد صدها آرزو

                                                                 زين مصيبت، من بگريم بر عزاي ديگري

شايد از اين كودكان مي شد يكي يعقوب ليث

                                                                 با اَجانب تا شود زورآزماي ديگري

شايد از اين دسته چوپان زادگان مي شد يكي

                                                                نادر ديگر، به پشت بادپاي ديگري

شايد از اين شيرخواران به خون آغشته بود

                                                               سعديِ با آدميت آشنايِ ديگري

شايد از اين كودكان مي شد يكي با نور علم

                                                              بايزيدِ ديگري يا دهخدايِ ديگري

ازكجا زين روستا پروردگان يك تن نبود

                                                             چون نظامي  بلبل دستانسراي ديگري

ازكجا در ديده ي اين كودكان نوري نبود

                                                             تا رسد گمگشتگان را رهنماي ديگري

ازكجا معلوم، روزي كِشتيِ هستي نداشت

                                                             زين جماعت ناخدايِ باخدايي ديگري

اين بود درد روانكاهي كه مي سوزد مرا

                                                            غير اشك بي تأمل كو دواي ديگري

گر جهاني، سيم و زر ريزد در آن ويران مُغاك

                                                            روز و شب بيني مرا در واي واي ديگري

هوشمندان را ببين اكنون سيه پوش ابد

                                                           در عزاي بوعلي، يا بوالعلاي ديگري

نوشداروي پس از مرگ است اين بر سر زدن

                                                           در كمين بنشسته هر ساعت، قضاي ديگري

آدمي ديگر اسيرِ دستِ ابر وباد نيست

                                                            در چنين عصر اَتَم، با عزم و رأي ديگري

 

                           فكرِ يك ايران محكم كرد بايد تا دگر

                          لرزشي مدفون نسازد، بينواي ديگري

                                                                                     



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






برچسب‌ها: رحيم معيني كرمانشاهي"

تاريخ : جمعه 28 فروردين 1394 | 18:21 | نویسنده : roya |